Medytacja o tym, jak miłować

Bóg przeznaczył ziemię ze wszystkim, co ona zawiera, na użytek wszystkich ludzi i narodów, tak by dobra stworzone dochodziły do wszystkich w słusznej mierze — w duchu sprawiedliwości, której towarzyszy miłość.

Konstytucja Dogmatyczna o Kościele, nr 69

Oddal chaos i zamęt zewnętrzny i wewnętrzny, tak abyś wyciszył w sobie głosy wrogie Bożemu Słowu. Przeczytaj fragment Ewangelii Mt 19,16-22 i w skupieniu rozpocznij wsłuchiwać się w natchnione Słowo. Z pomocą Ducha Świętego nawiąż z Jezusem intymną więź. Bądź czujny i rozeznawaj, co Bóg chce ci powiedzieć, abyś był wierny Jego woli.

Młodzieniec, który zbliżył się do Jezusa

Św. Mateusz scharakteryzował człowieka, który przyszedł do Jezusa i pragnął otrzymać życie wieczne, jako młodego i bogatego. Czasami może myślisz, że pytanie o życie interesuje tylko ludzi starych, chorych i biednych. A jednak z takim właśnie pytaniem zwrócił się do Jezusa młodzieniec: Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne? Sam sposób sformułowania pytania wiele nam mówi o zadającym je. Co dobrego mam czynić? — zapytał; zatem myślał w kategorii uczynków, jakby chciał nagromadzić wiele zasług, nakazanych przez Prawo. Medytuj, jak Jezus w odpowiedzi posługuje się sformułowaniem rozmówcy i żąda przestrzegania przykazań (zachowaj przykazania) oraz jak akcentuje naśladowanie Go w ubóstwie (chodź za Mną). Młodzieniec jednak chce wiedzieć, jakie przykazanie nasz Pan ma na myśli.

Trwała wartość Bożych przykazań

Jezus wymienia połowę z dziesięciu przykazań Dekalogu. Określają one powinności człowieka wobec bliźniego i kształtują jego postawę wobec innych. Wymienione przykazania: nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego jak siebie samego są także formą pytania, skierowanego do młodego chłopca o jego odniesienie do innych ludzi. Te przykazania nie pochodzą z pierwszej tablicy Dekalogu, dotyczącej relacji człowieka do Boga. Akcentując je, Jezus przypomniał młodemu człowiekowi jego obowiązki względem braci i sióstr. Pomyśl, jak szybko miało się okazać, że młodzieniec nie przestrzega pierwszego zasadniczego przykazania: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego (Łk 10,27). Stało się to oczywiste, gdy padła propozycja rozdania ubogim wszystkiego, co posiadał. Miłość do Boga miała się objawić najpierw w miłości do ubogich i miała przyczynić się do doskonałości młodzieńca, aby mógł przyjść do Jezusa, iść za Nim i naśladować Go.

Ubóstwo, które może ubogacać ciebie i innych

Jezus zachęca do doskonałości młodzieńca, który myślał o sobie, że dobrze wypełnia Prawo. Pomyśl, dlaczego nasz Pan skierował do niego wezwanie: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim... Może po to, aby otwarty się mu oczy na własny egoizm? A może aby jego posiadłości nie zniewalały go, ale aby mogły stać się środkami do służenia innym ludziom? Medytuj, co znaczy posiąść życie wieczne. To nie tylko przebywać na wieki z Bogiem, ale żyć tak jak Bóg, czyli miłować i dawać. Pełnia życia nie znajduje się w tym, co posiadamy, lecz w tym, co dajemy innym. W ten sposób zasłużymy na życie wieczne już tu, na ziemi. Czy odzwierciedlasz już teraz w twoim życiu Boską relację miłości i troskliwości względem twoich bliźnich? Czy już od młodości widzisz cel w życiu wiecznym i podążasz drogą, która do tego celu prowadzi?

Rezygnacja ze wszystkiego i pójście za Jezusem

Smutny był koniec historii ewangelicznego młodzieńca. Nie poszedł on za Jezusem, który prowadzi do życia wiecznego i daje żywot wieczny. Odszedł od Niego zasmucony, gdyż więcej miłował rzeczy niż ludzi. Tymczasem nie wystarcza unikanie zła, ale należy czynić wszystko, co dobre. Dobra, które posiadał młodzieniec, były jakby złudzeniem własności. Jedyne, co człowiek ma na własność, to otrzymane od Boga istnienie. Tylko Jezus jest trwałym bogactwem, dla którego warto wyzbyć się wszystkiego; z miłości do ludzi (rozdaj ubogim), z miłości do Niego (chodź za Mną) i dla wartości nadprzyrodzonych (będziesz miał skarb w niebie). Podziękuj Jezusowi za to, że nie jesteś smutny, idąc za Nim.