Być gwiazdą

By Published On: 4 stycznia 2001Categories: Aktualności439 words2,4 min read

Szli za gwiazdą Trzej Królowie
Za tęsknotą
Nieśli mirrę i kadzidło
Szczere złoto

W. Maj

Styczeń niesie ze sobą wielkie świąteczne przeżycia. Kolejny raz wspominamy i kontemplujemy Nowonarodzone Dzieciątko, do którego z hołdem przybywają Mędrcy ze Wschodu jako przedstawiciele narodów pogańskich: Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i złożyli Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę (Mt 2,11).

Złożyli Panu kosztowne dary, kryjące w sobie Boże tajemnice: złoto, znak Królewskiej potęgi; kadzidło dla  Najwyższego  Kapłana; mirrę, zapowiedź pańskiego pogrzebu. Znamy ich dobrze z polskiej szopki, ustawianej w kościołach, z dzieł sztuki, znajdujących si w licznych muzeach i galeriach, a przede wszystkim znamy ich z Ewangelii.

Dzisiaj mało jest ludzi, którzy zdobyliby się na złożenie takich kosztownych darów. Wszyscy jednak mogą okazać miłość i ofiarować trud dobrego życia, a zwłaszcza swoje ubóstwo jako najcenniejszy dar serca. Dar ubogiego człowieka, biednej rodziny, niebogatej wspólnoty i niezasobnego społeczeństwa z pewnością spodoba się Jezusowi, bo On zna wartość ubóstwa. Kiedyś sam stał się dla nas ubogim.

Dary Mędrców, drogie, niewątpliwie przydały się Jezusowi. Nasze skromne dary składane Jemu mogą również okazać się cennymi i symbolicznymi. Podnieśmy więc ich wartość hojnością naszego serca.

Jezus, objawiający się kiedyś Mędrcom idącym do Niego za przewodnictwem gwiazdy, objawia się także i nam. Ale i my dzisiaj mamy wiele sposobności do objawienia Boga naszym bliźnim , tym, z którymi pracujemy, uczymy się, studiujemy i żyjemy na co dzień.

Uroczystość Objawienia Pańskiego przypomina, że Jezus nie tylko przyjmuje dary, ale także je rozdaje. Taki jest Bóg! Daje nam najcenniejszy dar – samego Siebie. Przed takim Bogiem padamy na twarz i oddajemy Mu pokłon. Przed takim Bogiem palimy kadzidło. Niech taka postawa będzie w nas nie tylko w czasie Uroczystości Objawienia Pańskiego, ale i w inne dni, tygodnie, miesiące i lata.

Przeminą świąteczne dni i znowu przyjdą dni szare. Dzieciątko będzie rosło aż do dnia objawienia się przed swoim ludem. Niech Pan rośne i w nas przez nasz udział w sakramentach, abyśmy sami mogli stać się gwiazdą wskazującą ludziom, niekiedy już zagubionym w życiu, drogę do Betlejem, bo tu, gdzie drżąca na sianie dziecina, wszystko się kończy – i wszystko zaczyna (K.K. Łosiowa)

UDOSTĘPNIJ