Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, czyli medytacja o tym, jaką prawdę przyniósł Jezus o Bogu i świecie

Królu wieczności i czasu, Stwórco niebiosów i ziemi, Panie gwiaździstych przestworzy, bądź pochwalony na wieki. Królu ludzkiego istnienia, źródło mądrości i ładu, pełen dobroci dla małych, bądź pochwalony na wieki. Królu skazany przez wielkich, płaszczem pogardy okryty, z cierni koroną zwieńczony, bądź pochwalony na wieki. Królu zhańbiony na krzyżu, z sercem otwartym przez włócznię, życie zabite grzechami, bądź pochwalony na wieki. Królu pokoju i łaski, przebacz nam winy, odstępstwa, otwórz zbłąkanym ramiona, zjednocz nas Twoją miłością. Królu nadziei człowieczej, Tobie i Ojcu Twojemu z Duchem światłości i prawdy, chwała niech będzie na wieki. Amen.

Wybierz odpowiednie miejsce i wejdź w modlitwę z uspokojonym duchem, z wyciszonym sercem i umysłem. Oddal od siebie wszystkie niepokoje i nie pozwól, by one zdominowały czas, który spędzisz z Bogiem. Pamiętaj, że Chrystus jest Królem wszystkiego i Jego królewska godność była przez Boga zapowiedziana na długo przed Jego przyjściem na świat (Ps 2,6-9).

Król i Zbawiciel

Przywołaj na pamięć wizerunek Chrystusa, który siedzi pełen majestatu na tronie i dzierży w swych dłoniach insygnia władzy królewskiej: berto i złote jabłko, a na Jego głowie spoczywa korona. On jest Królem i Panem Wszechświata. Albo wybierz inny obraz – pierwszy „portret” Chrystusa Króla – Ecce Homo. Wizerunek Króla wystawionego na urągowisko – z umęczoną twarzą z cierniową koroną w purpurowym płaszczu i z trzciną w ręku. Był to Król znieważanej niewinności. Intronizacja królewska Jezusa Chrystusa miała miejsce w wywyższeniu Go na krzyżu, z którego ofiarował ludzkości przebaczenie i Zbawienie. Ale miała miejsce także i w niebie, gdzie Chrystus Zmartwychwstały zasiadł po prawicy Ojca (Dz 3,21).

Królestwo bez granic w przestrzeni

Pomyśl, jak Jego królestwo, które jest królestwem Jego Ojca, odbiega w sposób zasadniczy od znanych ci z historii królestw, które już przeminęły, mimo swoich ziemskich bogactw, wygranych bitew, dobrze strzeżonych granic, opieczętowanych opasłych traktatów pokojowych i zawsze gotową dla nich tzw. .prawdy monarszej” ze zmieniającą się racją stanu. Dziś już prawie o nich zupełnie zapomniano. Czasami wspomina się o nich jedynie w pożółkłych książkach i przy okazji archeologicznych prac, z tytułu wydobywania kruchych oznak wielkości – zbutwiałych symboli dawnej świetności. A Chrystus, Król Wszechświata? On wciąż żyje i króluje, berło swe rozciągając nad niebem i ziemią. Doznaje czci od swych podwładnych także podczas świętej liturgii i jest kochany przez wiele milionów ludzi. Czy i twoje serce zwraca się szczerze do Niego? Jego królestwo zaczyna się tam, gdzie kończy się królestwo grzechu. I każdy, kto miłuje braci, trwa w światłości i już jest w tym królestwie (zob. 1J 2,10). Ono jest tak całkowicie inne od dawnych mocarstw i dzisiejszych państw. Pomyśl, jakie prawa wewnętrzne rządzą w tym królestwie? Chrystusowa władza sprowadza się do służby ludziom. Cechy Jego królestwa przypomina prefacja mszalna i określa je jako: królestwo prawdy i życia, świętości i łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju. Ono nie obumiera, ono żyje i kiedyś zajaśnieje w całej potędze i majestacie (Mk13,26-27; Łk 21,27). Rozważ poprzez kontrast jakie są we współczesnym świecie „królestwa”: śmierci i zakłamania krzywdy, nędzy, ubóstwiania materii, zbrojnej władzy, walki, nienawiści, niesprawiedliwości, egoizmu, dyktatury i krzykliwej demokracji. A królestwo Chrystusa nie jest z tego świata. On nie ma pałacu, skarbów, wojska, urzędników, policji, więzień, pochlebców. Gdy zawisł na krzyżu, niewielu przyznało się do Jego królestwa. Za Króla uznał Go dobry łotr i pokornie prosił: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa (Łk 23,42). Śmierć jest bramą do tego królestwa, którego witalność Jezus ukaże kiedyś w powszechnym zmartwychwstaniu ludzkości, odkupionej przez Niego. Za swego ziemskiego życia nie pozwolił ogłosić się królem przez rozentuzjazmowane tłumy (J 6,15). Nie zaprzeczył jednak wyznaniu wiary Natanaela: Ty jesteś Królem Izraela (J 1,49).

Medytuj, jak Jezus panuje i rządzi. Bez przymusu, dominacji i bardzo delikatnie, z czułą miłością wchodząc w najtajniejsze zakątki twego sumienia, dotykając najskrytszych .pokładów” twej duszy, a cały stworzony wszechświat jest instrumentem Jego chwały! Przyjmujesz to panowanie dobrowolnie? On słucha cię chętnie, gdy otwierasz mu swoje serce i sumienie i wszystko jest Mu znane: wszystko odkryte i odsłonięte jest przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek (Hbr 4,13). Doświadczyłeś tego niejeden raz. Ten Król Wszechświata, cudownych gwiazd i kosmicznych galaktyk, nie zapomina o tobie. A sprawuje swe rządy nad sercami ludzi przy pomocy delikatnych słów miłości; czyni to przy pomocy słów Ewangelii, których także ty słuchasz, nad którymi medytujesz i które wprowadzasz w życie. On karmi Kościół swoim Ciałem. Umacnia Kościół w rozszerzaniu swojego królestwa przez głoszenie Ewangelii (Dz 1,8).

Twój udział w królestwie

Chrześcijanie stają się poddanymi Chrystusa Króla, kiedy dają się uwolnić spod władzy ciemności. Ty nie raz to uczyniłeś i pewnie zamierzasz dalej żyć w świetle Pana. Musisz szczerze pragnąć twej świętości, bowiem Chrystus chce, by była w tym i twoja zasługa. Proś więc w codziennej modlitwie, abyś umiał dostrzec królestwo Boże w Tobie, przychodzące niepostrzeżenie, kiedy przemienia się i oczyszcza twoja miłość. Proś także, aby królestwo Chrystusa przybliżało się; ono już nadeszło, ale równocześnie ustawicznie się rozwija, co ilustrują przypowieści o siewcy, ziarnie gorczycznym, kwasie chlebowym, o kąkolu, pszenicy czy o sieci (Mt 13). Królestwo w pełni nadejdzie u kresu czasów. Teraz żyjesz pomiędzy już a jeszcze nie i ufnie wołasz: przyjdź królestwo Twoje.

Proś, byś umiał rozpoznawać jego pierwociny w rzeczywistości sakramentalnej, w miłości ofiarnej wobec bliźnich i Boga i daj Mu rządzić sobą, a On cię nie zniewoli. Wiesz, jakie warunki masz spełnić; wierzyć w Jezusa, nawrócić się i wypełniać przykazania, czyli poddać się w wolności Królowi. Zakończ twoją modlitwę prośbą: Chryste, Królu Wszechświata, daj i mnie posiąść królestwo, przygotowane także i dla mnie od założenia świata, i zgromadź w nim Twój lud ze wszystkich stron świata!