W trzecie tysiąclecie z Sercem Bożym

Nowa Ewangelizacja w świątyni Najświętszego Serca Pana Jezusa

W Krakowie, w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa przy ul. Kopernika 26 dnia 30 czerwca Roku Jubileuszowego 2000, miała miejsce ogólnopolska uroczystość związana z liturgicznym świętem Najświętszego Serca pana Jezusa.

Duchowe przygotowanie do tego wydarzenia stanowiły rekolekcje prowadzone w tej świątyni przez ks. Józefa Kozłowskiego SJ wraz z prężnie działającą grupą ewangelizacyjną z Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym w Łodzi. Czciciele Bożego Serca: starsi i młodzi, zdrowi i chorzy przez kilka wieczorów wspólnie modlili się w tej wspaniałej jezuickiej świątyni. Słuchali głoszonych w niej nauk, w których prowadzący rekolekcje dzielili się swą żywą wiarą z ich uczestnikami. Popołudniowy koncert ewangelizacyjny zespołu Mocni w Duchu rozpoczynał bogaty program obchodów tego świątecznego dnia , na który przybyło tak wiele osób.

Odpowiedź na zaproszenie

Rektor kolegium ojców jezuitów w Krakowie, ks. Władysław Gryzło SJ oraz Krajowy Dyrektor Apostolstwa Modlitwy ks. Tadeusz Chromik SJ listownie zaprosili przedstawicieli ponad 400 parafii, będących pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, wraz z członkami Apostolstwa Modlitwy, do wzięcia udziału w tej uroczystości.

Pogodny, chłodny piątek zgromadził wielu czcicieli Bożego Serca. Przybyli przedstawiciele różnych miejskich i wiejskich środowisk parafialnych oraz ognisk AM wraz z pocztami sztandarowymi. Niektórzy byli ubrani w piękne regionalne i zawodowe stroje. Górnicza orkiestra w galowych mundurach godnie reprezentowała parafię z Bytomia (pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa) oraz tamtejszy świat pracy. Z różnych regionów Polski przyjechali na swe patronalne święto przedstawiciele AM wraz z kapłanami – opiekunami ognisk. Jak co roku tak i tym razem dopisali wierni czciciele Bożego Serca z królewskiego grodu Krakowa i jego okolic. W uroczystości wzięli udział klerycy, siostry zakonne z różnych zgromadzeń i wierni świeccy, którzy pokonali niemałe trudy podróży, w niektórych bowiem regionach strajk na kolei utrudniał normalne podróżowanie.

Liturgia Eucharystii w Bazylice

Msza święta, koncelebrowana przez wielu kapłanów pod przewodnictwem Jego Eminencji ks. kardynała Franciszka Macharskiego oraz ks. bpa Stanisława Smoleńskiego, miała piękną oprawę liturgiczną z łacińskim śpiewem Mszy Lachmanna, wykonanej przez męski chór pod dyrekcją Włodzimierza Siedlika.

Świątynia wypełniła się modlitwą, śpiewem ludu Bożego oraz zapachem kadzidła. Braterska jedność wiernych łączyła ich rozmodlone serca ze składana na ołtarzu Ofiarą Jezusa. Poprzedziło ją odczytanie listu od Ojca Świętego przez J.E. ks. Kardynała Franciszka Macharskiego. Kazanie wygłosił ks. prowincjał Adam Żak SJ, akcentując wychowawczą rolę Serca Jezusa w formacji rodzin i społeczeństw. Kaznodzieja osnuł swe rozważania na niektórych wezwaniach litanijnych zwróconych do Bożego Serca.

List od Ojca Świętego

Drogi Księże Kardynale

Jednoczę się w modlitwie z uczestnikami Jubileuszowych Ogólnopolskich Uroczystości ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa, zgromadzonymi w dniu 30 czerwca br. Pod przewodnictwem Księdza Kardynała w bazylice księży Jezuitów w Krakowie.

Świątynia ta wzniesiona z ofiar Narodu polskiego stała się ośrodkiem kultu Serca Bożego w naszej Ojczyźnie. Myślami wracam do tej pięknej bazyliki, którą wielokrotnie nawiedzałem w czasie mojej pasterskiej posługi w Krakowie. Dziś nawiedzam ja duchowo i pragnę wraz z polskimi rodzinami, z przedstawicielami wielu parafii pod wezwaniem Serca Bożego oraz licznie zgromadzonym Ludem Bożym uwielbić tajemnicę miłości Boga objawioną światu w tym Sercu.

Serce Chrystusa przebite na krzyżu włócznią żołnierza jest nieustannie otwarte dla ludzi. Wystarczy tylko odpowiedzieć miłością na Jego miłość i wiernością na Jego wierność. Z Bożego Serca, tego „źródła życia i świętości” czerpiemy nieprzerwanie siłę do budowania w nas samych i w świecie cywilizacji prawdy i miłości. Podstawowym środowiskiem, w którym rozwija się cywilizacja miłości, jest rodzina, dlatego cieszę się, że rodziny w Polsce poświęcają się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Serca Boże daje moc i łaskę, aby stały się one kościołem domowym, szkołą ofiarnej miłości, wiary i szacunku do życia. Prośmy gorąco Serce Boże, „w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności”, aby było ono natchnieniem i światłem dla ludzkości wchodzącej w trzecie tysiąclecie.

Księdzu Kardynałowi i wszystkim zgromadzonym w tej jubileuszowej uroczystości z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa: w Imię ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Jan Paweł II
Watykan 22 czerwca 2000 r.

Poświęcenie Rodzin Bożemu Sercu

Przed Jezusem wystawionym we wspaniałej monstrancji na pięknie udekorowanym głównym ołtarzu, po odmówieniu litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa, wśród klęczących tłumów ks. kardynał Franciszek Macharski dokonał poświęcenia polskich rodzin i wszystkich wiernych Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Było to nawiązanie do pierwszego oficjalnego aktu poświęcenia rodzin polskich, dokonanego 3 czerwca 1921 roku, w dniu konsekracji tej nowo wybudowanej świątyni, wzniesionej z ofiar Polaków z trzech zaborów i z zagranicy. Budowę tej świątyni – wotum wdzięczności Jezusowemu Sercu – rozpoczęto, zanim nadeszła upragniona niepodległość. Nasi ojcowie starali się w ten sposób wyrazić swa troskę o Królestwo Boże i o jego sprawiedliwość na ziemi. Chcieli rozgrzewać swe serca przy Sercu Jezusa. Pan Jezus wynagrodził ich wiarę i wkrótce Polacy odzyskali wolność.

Jubileuszowy akt poświęcenia polskich rodzin odbywał się w czasie, kiedy trwa i dokonuje się wraz z aktywnym zaangażowaniem wielu wiernych chrześcijan wielka przemiana społeczno-polityczno-kulturowa Polski i jej rodzin, a całe społeczeństwo stoi przed wielkimi wyzwaniami współczesności. Powrót do korzeni naszej wiary, do Serca Jezusa, jest nam bardzo potrze, i On żyje w sercu wielu rodzin: w sercach zapracowanych ojców i matek , uczącej się dziatwy i młodzieży. Niektóre rodziny przeżywają kryzys moralny, ekonomiczny i nie mogą znaleźć pracy, lub trapi je duch egoizmu. Zawierzenie rodzin Bożemu Sercu ma być pomocą we wzroście i w rozwoju podjętym wraz z Bożą mocą. Akt poświęcenia polskich rodzin był też okazją wyrażenia wdzięczności Jezusowi za Jego hojne łaski, udzielone nam wszystkim.

Procesyjny orszak Pana pomiędzy szpitalami

Po Mszy świętej wyruszyła procesja z Najświętszym sakramentem, aby pójść pomiędzy szpitalami klinicznymi otaczającymi rejon bazyliki. Tak zamanifestowana w tym dniu miłość do Serca Jezusa obejmowała szczególnie rodziny, ludzi ubogich, chorych, cierpiących w całej naszej Ojczyźnie.

Orszak procesyjny przeszedł ulicą Kopernika, po której codziennie od wielu lat do specjalistycznych szpitali dowożeni są chorzy (często karetkami na sygnale), po niej także śpieszy personel medyczny do pracy. Wstrzymany przez policje ruch drogowy dał tym razem pierwszeństwo procesji. W pewnym momencie i ona się zatrzymała, aby umożliwić dojazd karetki z chorym di szpitala, po czym znów ruszyła.

Wielu pacjentów podchodziło do okien szpitalnych, aby zobaczyć idącą wielką procesję i by otrzymać błogosławieństwo. Śpiew wiernych i dźwięk orkiestry mieszał się z gwarem miasta i z cisza szpitalnych podwórek. Eucharystyczny Jezus odbierał kolejny raz głęboką cześć i przyglądał się, jak się Jego dzieciom powodzi.

Niektórzy przypadkowi przechodnie zatrzymywali się zdumieni, inni przyklękali, ale byli i tacy, którzy, spacerując z psami, przejść chcieli jak najszybciej.

Wojskowy posiłek i górnicze marsze

Wszystkim uczestnikom liturgii serdecznie podziękował rektor bazyliki, ks. W. Gryzło SJ i zaprosił na plac przed świątynię, gdzie po zakończeniu uroczystości dynamiczne marsze grała górnicza orkiestra. Czyniła to specjalnie dla osób spożywających pyszną darmową żołnierską grochówkę, ugotowaną w wojskowej kuchni. Wielu skorzystało z zaproszenia do posilenia ciała tym tradycyjnym żołnierskim posiłkiem.

Teatralne sceny z życia pierwszych chrześcijan

O godzinie 22.00 odbyło się przedstawienie teatralne, oparte na fabule powieści H. Sienkiewicza Quo vadis. W bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa zagrano je już po raz 9. Zostało ono przygotowane przez Theatrum Mundi.

Wspaniale grali w sztuce aktorzy scen krakowskich i aktorzy amatorzy, śpiewał chór akademicki WSFP „Ignatianum”, wystąpili studenci Kolegium Nauczycielskiego, Rodzina Kolpinga z Luborzycy oraz klerycy jezuiccy. Reżyserem sztuki była pani A. Osławska.

Wymarzona sceną dla tego przedstawienia misterium wiary stało się wnętrze bazyliki z pięknymi mozaikami, marmurowymi kolumnami i posadzkami oraz z licznie zebranym ludem, krzepiącym tu swą wiarę. Z bliska, w nastrojowym wnętrzu świątyni otoczyli oni aktorów, ubranych w epokowe stroje. Starożytność i współczesność zlewały się z sobą. Tematem sztuki była wiara. Jej odważne świadectwo zapadło w serca wielu wiernym. Była to z pewnością dobrze wykorzystana okazja do nowej ewangelizacji, dobrze znaną jezuitom metodą przekazu wartościowego słowa.

Nocne czuwanie

O północy rozpoczęło się nocne czuwanie ognisk AM. Niektórzy jego uczestnicy dojechali autokarami właśnie na to czuwanie. Podczas gdy jedni kończyli swój pobyt i swe modlitwy w bazylice, inni je rozpoczynali albo dalej kontynuowali.

Nabożeństwo ku czci Serca Jezusa poprowadził Krajowy Dyrektor AM. Krótkie rozważania, śpiewy i wezwania kapłana oraz odpowiedzi wiernych przeplatały się nawzajem, tworząc niepowtarzalny nastrój modlitwy. Jezuicki kleryk, Rafał Kobyliński SJ majestatycznie zaśpiewał akt uwielbienia Jezusa, a zebrani wierni gromko mu odpowiadali w towarzystwie dźwięku organów: Niech będzie Bóg uwielbiony!

Po nabożeństwie ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa wybrani przedstawiciel AM z różnych ognisk prowadzili rozważania różańcowe, wprowadzając wiernych do ich przeżywania. Koraliki różańca przesuwały się w spracowanych rękach wiernych, a usta szeptały zdrowaśki. W różnych porach nocnych i nad ranem odmówiono wszystkie trzy części Różańca.

Rozważania drogi krzyżowej , poprowadzone przez ks. Ryszarda Machnika SJ, zachęciły wiernych do ufnego podążania za Jezusem, dźwigającym swój krzyż. Jej uczestnicy wynagradzali Jezusowi ludzką obojętność wobec Jego miłości. Smętna melodia śpiewu: Któryś za nas cierpiał rany przenikała Adoracja dziękczynna przed Najświętszym sakramentem, poprowadzona przez przedstawicieli AM z Gliwic, skłoniła serca zebranych do dziękczynienia Bogu, który objawił swa miłość w Sercu Jezusa. Uczestnicy jej znowu doświadczyli, że miłość Boża się nie wyczerpała. Jest nadal delikatna i nie ogranicza się tylko do niektórych wybranych osób. Bóg kocha wszystkich. Serce Jezusa oczekuje na zawierzenie Jego miłości. Szczególnym miejscem odkupienia człowieka była Kalwaria, co uobecnia przebite Serce Jezusa. Kto chce rozwijać swe życie, musi przychodzić do źródła życia. Pragnieniem Serca Jezusa jest przekonać o tym nas wszystkich.

Modlitwa wstawiennicza

Poprowadzona przez ks. Stanisława Gronia SJ modlitwa wstawiennicza była okazja do wypowiedzenia swoich próśb i swego dziękczynienia przed Jezusem ukrytym pod postacią chleba w monstrancji. Kapłan błogosławił każdego wypowiadającego swe wezwanie. Na początku odmówiono koronkę do Miłosierdzia Bożego i kapłan przypomniał niektóre ewangeliczne sceny, dotyczące dobroci Jezusa względem człowieka. Jezus się nie zmienia, jest wczoraj i dziś ten sam, zmienił się tylko sposób Jego obecności wśród nas. Oglądam przez posługę kapłana; i błogosławi nam. Wielu uczestników nocnego czuwania wypowiedziało swa modlitwę, prosząc Jezusa np.: o zdrowie, o pokój w rodzinach, o porzucenie nałogów, o znalezienie pracy, o powrót do wspólnoty Kościoła z sekt. Śpiewano wówczas razem: O Panie, usłysz nas, Panie, wysłuchaj nas! Gdy wypowiedziana modlitwa była dziękczynieniem za doznane łaski, np. za odbytą szczęśliwie operację, ukończone studia, zdana maturę, odbytą pielgrzymkę, uratowanie z wypadku, to śpiewano: Niech będzie chwała i cześć, i uwielbienie.

Ta część nocnego czuwania uświadomiła wszystkim, że każdy ma dostęp do Serca Jezusa w modlitwie na drodze wiary. Opłaca się to nam, bo także nasze spotkania z ludźmi promieniują miłością i wyzwalają dobro. Im głębsza jest jedność z Nim, tym skuteczniejsze jest apostolstwo miłości.

Nocna Msza wielbiąca Serce Maryi

Nocne czuwanie zakończyła Eucharystia kapłanów , pracujących w Krajowym Sekretariacie AM. Kazanie wygłosił Krajowy Dyrektor AM i poświęcił je tematyce Serca Maryi, była to bowiem sobota i uroczystość Niepokalanego Serca Maryi. Zachęceni zostaliśmy przez kaznodzieję, aby nie dzielić bezsensownie serc naszych pomiędzy wiele rzeczy, spraw i osób ze strata dla czci Bożego Serca i Serca Maryi.

Odbyte uroczystości jeszcze raz uświadomiły nam, że Serce Boże daje moc i łaskę wszystkim, a każdy człowiek jest kimś jedynym, kogo warto pozyskać, ocalić i zbawić. Jego miłość ma też coś z natury ognia: płonie, aby rozgrzewać i rozświetlać. Oby takim jasnym światłem było nasze życie w rodzinach i w społeczeństwie.